खाेजी अस्तित्वको

मेरो अस्तित्व आफूभित्र मात्र छ

छैन यस संसारको आँखामा,
आफैमा म छु महान
तर विश्वमाझ आम छु म ।
म यहि त छु,
तर संसार बेखबर छ 
मेरो उपस्थिति भईकन यहा शून्यता बराबर छ ।

खोज्दैछु आफुलाई प्रष्फुटित गर्न म,
लाग्दछ चिनोस् मेरो अपार सम्भावनालाई,
सामर्थ्यलाई यस संसारले ।
चाहन्न कहलिन म कुनै विशेष
चाहन्छु त महशुस गरोस् मेरो शेष,
तर आफैमा मात्र म छु
संसारमा निरर्थक ।।

म यहि त छु
तर देख्दैन यो संसारले
संसार अन्धो पनि त छैन,
चिन्दछ यसले थुप्रै व्यक्ति विशेषलाई ।
म पनि ती माझ नै त छु,
तर स्विकार्दैन मेरो उपस्थिति
गन्दैन मेरो अस्तित्वको '१' लाई ।।

आफैभित्र सिमित रहन चाहन्न म,
चाहन्छु अरुको सहारा
सहयोगी म बन्न सकू ।
तिम्रा लागि ताली चुट्दाचट्दै
थाकेका यी मेरा हात,
यहि हातले शृजनशिलता, केहि उर्जा
अरुका जीवनमा मैले भर्न सकूं ।।

प्रष्फुटित गर्न खोज्दैछु म आफैलाई,
चाहन्छु मेरो अस्तित्व
छूट्टियोस् यो सादा रङ्गहिन किरणबाट
देखून संसारले एकपटक, सादा किरणमै पनि
विछट्टै मनमोहक इन्द्रेणि निहित ।।

दिवापखको तारा भई उदाएछु म यो संसारमा,
मेरो अस्तित्व
महान भईकन संसारबिच लोप ।

साधारण आगो सम्झी,
पानी छ्याप्छौ तिमी ममाथि
मभित्र म्याग्मा उम्लिरहेको छ,
हुनसक्छ क्षणभरमै विष्फोट ।।

साधारण घाँसपात सम्झन्छौ तिमी मलाई,
म त सञ्जीवनी बुटि हूं ।
तिमीले अज्ञानवस् नचिनेर लंकार्दैमा
मेरा पियुषरसको अमृत्व घट्ने छैन,
परिआएको खण्डमा मेरो अस्तित्व पस्कन यहाँ
रत्तीभर पछि म हट्ने छैन ।
चिनाउन मेरो अस्तित्वको '१' लाई,
कदापि पछि म हट्ने छैन ।।